خوابم کن
درگیر عذابتم
نگو مثل یه کابوس پیوسته تو خوابتم
خوابم کن....
کجای این شب تاریک
به روی ماه در بستی
نه میگویی ....
نه میدانم ....
کجاماندم ....
کجا هستی....
شب ها رو خیلی دوست دارم
به خاطر سکوتش
به خاطر تاریکیش
.
دیگه مجبور نیستی چشماتو ببندی و سعی کنی تا صورتش رو به خاطر بیاری
شب ها مزاحم ها کمترن
آدم راحتر میتونه خاطرات گذشتشو مرور کنه!!